بخشنده آدمی نیست که جواب سلام را انتظار داشته باشد یا نیکی و قبول زحمتی که در حق آدمیزادی روا داشته را طلبکار باشد. بخشنده کسی نیست که زحمات مادرانه اش در حق فرزند را دائم در صورتش سیلی وار بکوبد و فرزندش را بدهکار و عصای پیری خود بداند. بخشنده آن نیست که چشم به تعداد لایکهای صفحات وب خود داشته باشد و از افزایش تعداد ارقام آن کیف کند. بخشنده آن نیست که چیزی یاد داد و تکریم خواست، اولین بود و حالا از بعدی ها تمجید و یادآوری بزرگ بودنش را خواست. بخشنده بوته ای است در یک دره دور دست و بی آب که بی پناه، بی مراقبت و بی هیچگونه دریافت ترحمی همچنان بی منت از خودش عطر ساطع می‌کند و از تعریف و تمجید بی نیاز است. شکایت از مراقبت نشدن نمی کند و تا آنجا که تحمل دارد ادامه می‌دهد. او که ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست.