در زندگی هنر فقط این نیست که مسائل ریاضی را سریع حل کنیم، خوب نقاشی کنیم و چیزهایی از این قبیل. توان زندگی کردن در میان آدمهای دیگر و در امان ماندن از انها هم هنر میخواهد. بنظرم اولین گام برای زندگی میان آدمها توانایی استتار کردن افکار و برنامه های امروز و آینده است. دهانی که به آسانی افکار را بیرون میریزد یا چهره ای که به سادگی احساس فرد را بروز میدهند موجب می شوند که ما در معرض حسادت  دیگران قرار بگیریم و قابل پیش بینی و حدس زدن باشیم.